باید مشخّص کنیم که «لحظه» کلیدواژه این قسمت هاست و ما دستآوردهایی که طیّ هفته ها و شاید ماه ها به دست آمده اند را حذف کرده و به جای آن ها خاطرات خاص تر، خوشحالی های پس از گلی که در خاطر مانده اند و سایر اتّفاقات را انتخاب کرده ایم. اگرچه این لیست رده بندی شده، امّا فقط خود رونالدو می تواند این کار را به درستی انجام دهد. حال می پردازیم به سی لحظه خاص و بزرگ در دوران بازیگری کریستیانو رونالدو.
1-بازکردن موزه کریستیانو رونالدو
برای بعضی، بازکردن یک موزه برای نمایش دادن دستآوردهای خود، کاری چیپ و حتّی خودپسندانه است. اما در دفاع از رونالدو باید گفت که هرچه باشد، او نیاز دارد تا در جایی این کلکسیون بسیار بزرگ از دستآوردهای طلایی و نقره ای اش را به نمایش بگذارد. وی در دسامبر 2013 به هنگام افتتاح این موزه در زادگاه اش در مادیرا گفت: «روز ویژه ای است، نمی خواهم چیز خاصّی را ذکر کنم. فقط می خواهم بیش تر ببرم و اگر توپ طلا از راه رسید، جای اضافی برای آن وجود دارد.» شاید این موزه را نماد خودپرستی تلقّی کنید امّا به هر حال، این مکان یادآور یکتایی این بازیکن است ـــــ هرطور صلاح می دانید آن را تعبیر کنید.
2-رونمایی از مجسّمه کریستیانو رونالدو در مادیرا
با توجه به نوع نگاه شخص به پدیده ستایش خدایان دروغین، شاید برپاکردن مجسّمه رونالدو در مادیرا حتّی از موزه نیز توهینی بدتر باشد. به هر روی این توتم، که در آن رونالدو به یکی از شیوه های خاصّ خود ایستاده و از برنز ساخته شده، نمایان گر عشق مادیرا به محصول خود است و رونالدو بی شک به خاطر خلقت آن احساس غرور خواهد کرد.
3- «آن» چشمک در جام جهانی 2006
بین فوق ستاره ها، یک گرایش مشابه وجود دارد و آن داشتن غرور و استعداد به طور توأمان است. رونالدو استثنا نیست. در سال 2006، سه فصل از حضور او در منچستر یونایتد می گذشت و بازی نیمه-نهایی با وین رونی و انگلستان، همه را هیجان زده کرده بود. امّا در حرکتی، که بعضی آن را یکی از حواشی به یادماندنی تاریخ جام های جهانی نامیده اند، رونالدو در اخراج وین رونی به خاطر خطا بر روی ریکاردو کاروالیو نقشی ایفا کرده و سپس به نیمکت خودی چشمک زد. او در آن زمان مردی جوان تر و احساسی تر بود امّا لحظات بزرگ همیشه مملوّ از شادی نیستند و این یکی ما را یاد جنبه شیطانی تر رونالدو می اندازد.
4- اوّلین بازی برای منچستر یونایتد
آیا چیزی نوستالژیک تر از قصّه آغاز داریم؟ شکّی نیست که این اسپورتینگ بود که رونالدو را کشف کرده و به عنوان استعدادی جوان پرورش داد امّا منچستر یونایتد کار اصلی را کرد؛ یک غول اروپایی که زمانی بخت خود را با خرید پسری از مادیرا آزمود. همانطور که همه آگاه هستیم، این بخت آزمایی نتایج فوق العاده ای داشت امّا همه این ها با حضور به عنوان یار تعویضی در دقیقه 60 در برابر بولتون وندررز در 16 آگوست 2003 آغاز شد. یونایتد به هنگام ورود او 0-1 از رقیب پیش بود و پس از 27 دقیقه، گل هایی از گیگز، اسکولز و نیستلروی نتیجه را چهار برابر کرد.
5-جایزه سر مت بازبی، مهر تأییدی بر شروع درخشان او در اولد ترافورد
مسلّماً سر الکس فرگوسن در سال 2003 می دانست که چه بازیکن بااستعدادی را به خدمت گرفته امّا اینکه او توانست در اوّلین فصل حضورش جایزه سر مت بازبی (بهترین بازیکن سال) را به دست آورد، نشان دهنده این است که هواداران نیز تحت تأثیر جادوی او قرار گرفتند. رونالدو طیّ شش سال حضور در انگلستان مجموعاً سه بار این جایزه را کسب کرد امّا آنچه چشم گیر است، مدّت زمان اندکی است که او برای تطبیق با لیگ انگلستان نیاز داشت. شاید در دنیایی دیگر، اگر او کم تر به حرفه خود تعهّد می داشت، هرگز به این سرعت به لیگ برتر انگلستان خو نمی گرفت.
6- اوّلین هت تریک برای رئال مادرید
رونالدو در تاریخ 5 می 2010 پس از ده ماه حضور در رئال مادرید، هر سه گل تیم اش را در برد 1-3 برابر مایورکا به ثمر رساند تا اوّلین هت تریک اش با لباس رئال را جشن بگیرد. اکنون حدود پنج سال از پیوستن او به لس بلانکوس می گذرد و اینکه امروزه بیش تر شاهد بازی های چند گله از او هستیم، نشان دهنده تلاش های او برای پیشرفت مداوم است.
7- تنها یک هت تریک در لیگ برتر
رونالدو هرچقدر هم استعداد بزرگی باشد، تنها 1 بار و آن هم در ژانویه 2008 در جریان برد 0-6 برابر نیوکاسل موفّق به هت تریک در لیگ برتر شد. هت تریک، همانطور که بزرگان این حرف را درک خواهند کرد، پدیده نادری است و فارغ از شرایطی که در آن حاصل شده، همیشه جایگاه ویژه ای در ذهن بازیکن حفظ خواهد کرد. بنابراین، اگرچه این هت تریک در شرایط خیلی خاصّی حاصل نشد، امّا کمک رونالدو به نابودکردن کلاغ ها مطمئناً جایگاه ویژه ای در خاطر او خواهد داشت.
8- جلب نظر سر الکس فرگوسن در دیدار دوستانه
منچستر یونایتد حتّی پیش از دیدار دوستانه فصل 04-2003 با اسپورتینگ لیسبون، به جذب رونالدو لینک شده بود امّا عملکرد او در آن دیدار عملاً تصمیم شیاطین برای جذب او را قطعی کرد. وی نتوانست گل زنی کند امّا از فرصت خود برای مدهوش کردن لشکری از شیاطین سرخ در 7 آگوست 2003 استفاده کرد و فرگوسن، که به تماشای بازی نشسته بود، قانع شد که این بازیکن استعدادی واقعی دارد. فرگی پس از آن تصمیم گرفت که او را برای خود می خواهد.
9- انتخاب به عنوان کاپیتان تیم ملّی پرتغال
هر بازیکن بزرگی الزاماً رهبری بزرگ نمی شود امّا رونالدو می تواند به خاطر آنکه طیّ شش سال و نیم اخیر تلفیقی از هر دو بوده، به خود ببالد. نکته چشم گیر آن است که وی وقتی در جولای 2008 بازوبند را از نونو گومژ گرفت، تنها 23 سال سن داشت امّا هیچ کس نمی تواند کاپیتانی او و الهام بخش بودن اش را زیر سؤال ببرد.
10- کمک به قهرمانی منچستر یونایتد در اف‌ای کاپ 2004
شاید نتوان میلوال را یکی از قدرتمندترین رقبای رونالدو در فینال های مختلفی که داشته محسوب کرد امّا آن قهرمانی در اوّلین فصل حضورش در لیگ برتر انگلستان، مطمئنّاً خاطره ای خاص برای این مهاجم 30 ساله محسوب می شود. وی در آن دیدار یکی از سه گل تیم اش را به ثمر رساند تا شیاطین با نتیجه 0-3 در ومبلی پیروز شده و اف‌ای کاپ را بالای سر ببرند.
موضوعات روز جهان...
ما را در سایت موضوعات روز جهان دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : المیرا 78 zazaza2015 بازدید : 253 تاريخ : يکشنبه 19 بهمن 1393 ساعت: 22:08
